Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου "Η ερημιά του αληθινού" στην Αθήνα στον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ, το Σάββατο 25 Μαΐου, με τη διοργάνωση του Πολιτιστικού Τμήματος του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής.
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους/ες και τους συντρόφους/φισσες που παρευρέθηκαν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη στον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ το βράδυ του Σαββάτου 25 Μαΐου, στην Αθήνα, στα Πατήσια.
Ευχαριστούμε όλους του συντελεστές της παρουσίασης: το Πολιτιστικό Τμήμα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τη διοργάνωση, τον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ και τον Γιάννη Σταματίου για τη φιλοξενία, τον Γιάννη Σταυρίδη για τη βοήθεια, τον Κώστα Κότσιαλο που είχε την ιδέα της εκδήλωσης, και βέβαια την Αριάδνη Αλαβάνου που προλόγισε για 2η φορά το βιβλίο, τη γλυκύτατη Παναγιώτα Αρματά που απήγγειλε και τον Αντώνη Παρίνι που τραγούδησε και μας έπαιξε κιθάρα.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους!
Ο Αντώνης Παρίνις, η Παναγιώτα Αρματά και ο Βασίλης Ζούμπος
Η Ελένη Δημοπούλου, η Αριάδνη Αλαβάνου και ο Βασίλης Ζούμπος
Άποψη της αίθουσας του ΕΚΣΤΑΝ με την Αριάδνη Αλαβάνου και τον Βασίλη Ζούμπο
Άποψη της αίθουσας του ΕΚΣΤΑΝ κατά τη διάρκεια της παρουσίασης
Ο Αντώνης Παρίνις, η Παναγιώτα Αρματά και ο Βασίλης Ζούμπος
Η Παναγιώτα Αρματά απαγγέλει ποιήματα της συλλογής
Παρακάτω το άρθρο που έγραψε η Τασία Σταματοπούλου στην ιστοσελίδα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την εκδήλωσή μας. Την ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία της στην εκδήλωση και τα καλά της λόγια.
http://tometopo.gr/home/2011-11-30-10-46-02/1430-2013-05-26-10-21-55.html| Η ερημιά του αληθινού |
 Η νεότητα , ο χρόνος και τα ''απελπισμένα ''venceremos'' της Τασίας Σταματοπούλου
[Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου ,΄΄Η ερημιά του αληθινού'']*
Πατήσια, Σαββατόβραδο, άνοιξη, και μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα ενας νέος εκτίθεται στο κοινό μέσα απο την ποίησή του , εκθέτοντας ανησυχίες, προβληματισμούς , την αγωνία της γενιάς του ,σε μια αξεδιάλυτη ενότητα με τη δική του ματιά στον κόσμο.
Μέσα απο ενα λόγο άλλοτε βουβά απελπισμένο και άλλοτε σκληρό για τις ουτοπίες που ακουμπάνε ομως σε σκληρές αλήθειες : ''Mυρίζει ουτοπία/ σ' αίμα και άσπρα χημικά ο δρόμος βουτηγμένος''. ''Μυρίζει ουτοπία 'κείνος που δεν γονάτισε απ΄ασήκωτες συνήθειες''.
Ο Βασίλης Ζούμπος με την πρώτη του ποιητική συλλογή , στα 34 του χρόνια, συμπυκνώνει σε τρείς ενότητες [η ύπαρξη, η απόπειρα, ο δήμος], το στίγμα του στο χώρο της ποίησης : Μιά σύμπλεξη υπαρξιακών αναζητήσεων, αίσθηση ματαιότητας για τον κόσμο τούτο, έντονο και βαθύ νιάξιμο για τους αδύνατους, για τον κόσμο μας που ακυρώνει το όραμα, τη χαρά της νιότης, για τα βάσανα των ανθρώπων.
Κυρίαρχο είναι το υπαρξιακό στοιχείο και μια αίσθηση μελαγχολίας,σχεδόν και στις τρείς ενότητες της συλλογής. Στην πρώτη ομως ενότητα η αίσθηση μελαγχολίας και ματαιότητας αναδύεται καταλυτικά : ''''To 'πανε αμέτρητες φορές οι ποιητές καθάρια/μόνος στους ξένους δυστυχώς και μές τους φίλους μόνος/μόνος διαβαίνεις τις ξεριές και τις θάλασσες μόνος''.Και ''Ζούμε ανθρώπινες ζωές βουβής απελπισίας''.
Στη δεύτερη ενότητα ,χωρίς να αποχωρίζεται τον πυρήνα της ποίησής του, δλδ την υπαρξιακή αγωνία, την μελαγχολική ενατένιση των πραγμάτων, αγγίζει περισσότερο την αληθινή, βιωματική [ενδεχομένως ] ζωή : ''Tα λόγια που φοβήθηκες/γυμνη πως θα σ΄αφήσουν /ψιθυριστά να μου τα πείς σφιχτά να σε κρατήσω''. Και ''Το ζευγαράκι τούτο εδώ/σφιχτά αγκαλιασμένο/τον έρωτά του χαίρεται/ βουβό συλλογισμένο.
Η τρίτη ενότητα αρχίζει με μια ρήση του Γκαίτε: ''Oπως και να ΄ναι / λιγο μην το θεωρήσεις / την εποχή σου με θάρρος να τη ζήσεις''.
Στην τρίτη ενότητα ο ποιητής ''ξανοίγεται'', ξεφεύγει απο τους κύκλους της εσωτερικής αναζήτησης αρχίζει ουσιαστικά να ''πλέει'' μέσα στους ανεμοστρόβιλους και τις καταιγίδες που ζεί η γενιά του και όχι μόνο αυτή.Αναδεικνύει τη βουβή οργή, την ανάγκη να διεκδικήσει οσα η νεότητά του , οι νέοι ,δικαιούνται σε αυτή τη ζωή. Στηλιτεύει την αδιαφορία, την απάθεια, ανεβάζει τον πήχυ , για ζωή και όχι επιβίωση.
''Οι νέοι αυτοί που έχουνε/ βαρύ φορτίο στους ώμους/ που έχουν οργή στη μουσική/ και δίκαιους ψάχνουν τρόπους''.Και ''θα φωνάξω δυνατά για τη ζωή μου/πόσο θα θέλει η κραυγή νμου να ακουστεί;΄/της ανθρωπιάς σφιχτά λαμπάδα θα κρατήσω / μέχρι το ίδιο μου το χέρι να καεί''.
Ο χρόνος που όλα τα αλέθει, η εσωτερική μοναξιά , τα αδιέξοδα, τα καταχωνιασμένα όνειρα, η καταδίκη των νέων ανθρώπων να μην μπορούν να ζήσουν, να φανταστούν το μέλλον τους, είναι το υλικό που ο Βασίλης Ζούμπος έχει τα χέρια του, ''φύσει και θέσει'' και αυτό το υλικό ''πλάθει'' τα ποιήματά του.
Έχει πολύ δρόμο μπροστά του και θα τον διανύσει και θα κερδίσει τη θέση του σε αυτό που διάλεξε.
-----------------------------------------------------
*Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου με τίτλο ''Η ερημιά του αληθινού'' έγινε στις 25 Μαίου , στον πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ, στα Πατήσια , την οποία οργάνωσε το Πολιτιστικό Τμήμα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής .
Το βιβλίο προλόγισε η Αριάδνη Αλαβάνου, ποιήματα απήγγειλε η Παναγιώτα Αρματά .
Επαιξε κιθάρα και τραγούδησε ο Αντώνης Παρίνις.
Η συλλογή κυκλοφό
 ρησε το 2012 απο τις εκδόσεις Ηριδανός. |
