Σα Μπελογιάννης

Από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού"

που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Ηριδανός

           Σα Μπελογιάννης

Η απάθεια του κόσμου μ’ αρρωσταίνει

με αμηχανία πλέον την κοιτώ

με το καλό να τόνε πάρω ή με φοβέρες

μήπως ξυπνήσει από λήθαργο φαιδρό

Κατραπακιές και πόνος κάθε μέρα

και ταπεινώσεις και εξευτελισμοί

μ’ αυτός αμάθεια αναμασάει και χολέρα

καθώς μπροστά του καίγεται η ζωή

Νερό καθάριο διέσχισε ποτάμια

μα ο ραγιάς παρέμεινε ραγιάς

το ψέμα πιο γλυκό απ’ την αλήθεια

διάλεξε οπαδός σκέψης καμιάς

Κι αν προσπαθήσεις να τόνε βοηθήσεις

χολή γυρίζει και παράλογα μισεί

αδελφοφάγα, αβίαστα σε ξεσκίζει

που χάλασες τέτοια φαιδρή γιορτή

Μ’ αυτό είναι το χρέος το ανθρώπου

θυσία ολόκαρδη και βίος θανατερός

κι όταν άλλων βουρκοβουλιάζει το μυαλό τους

εσύ να είσαι σύνεσης φρουρός

Κι άμα θελήσουν άθλια σκιάχτρα να σε βλάψουν

συ φάρος γίνε λόγων κι έργων φωτεινός

της ιστορίας τη δικαίωση θα λάβεις

σαν Μπελογιάννης όταν φύγεις, σα θεός

Σίσυφοι καθημερνοί

Από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού" 

που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ

                                   Σίσυφοι καθημερνοί

Σα γκρίζα σύννεφα θολά ένα δειλινό του Οκτώβρη

από του χρόνου τη ματιά γοργά περνούν σκυφτοί

χρόνια νομίζουν έχουνε ατέλειωτα μπροστά τους

μα ειν’ σύντομη η διαδρομή σαν όμορφη στιγμή

Οι μύριες ιστορίες τους τα χίλια βάσανά τους

αιώνια επανάληψη, ματαιόπονη σπονδή

χίλιες δε θα τους έφταναν νυχτιές να ορμηνέψουν

τούτο τον παραλογισμό που θρέφει τη ζωή

Μέσα σε άγνοια δύσθυμη, σ’ άπειρη απελπισία

προσμένουνε άνθη, καρπούς σε άνυδρη εποχή

και ξεκινούν καλοκαιριά γυρεύοντας τα πάντα

σε σπουδαία, δήθεν μοναδική θαλάσσια εκδρομή

Μα καθώς έρχεται ο χιονιάς κι οι αλήθειες τους τρομάζουν

ανήμποροι ανοίγουνε και κλείνουν τα πανιά

κι όπως φυσάει ο άνεμος και δέρνει τα σκαριά τους

ξεχνούνε πόθους, πεθυμιές, θεέ μου “ignorance is bliss”