Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα από τις Εκδόσεις Οσελότος η 2η ποιητική συλλογή του Βασίλη Ζούμπου με τίτλο "Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων".

Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα από τις Εκδόσεις Οσελότος η δεύτερη ποιητική συλλογή του Βασίλη Ζούμπου με τίτλο "Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων" (ISBN: 978-960-564-535-9).

Μετά την πρώτη του ποιητική συλλογή, που κυκλοφόρησε το 2012 στην Αθήνα από τις εκδόσεις Ηριδανός με τίτλο "Η ερημιά του αληθινού", ο Βασίλης Ζούμπος επανέρχεται με τη δεύτερη συγγραφική του απόπειρα.

Η ποιητική συλλογή "Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων" αποτελείται συνολικά από 44 ποιήματα, 40 πεζά και 4 έμμετρα, χωρισμένα σε τρεις ενότητες "Ύπαρξη", "Απόπειρα" και "Δήμος", όπως και η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Η ενότητα "Ύπαρξη" αποτελείται από 15 ποιήματα που έχουν πρωτίστως υπαρξιακό περιεχόμενο.

Η ενότητα "Απόπειρα" αποτελείται από 8 ποιήματα που έχουν πρωτίστως ερωτικό περιεχόμενο.

Η ενότητα "Δήμος" αποτελείται από 21 ποιήματα που έχουν πρωτίστως πολιτικό περιεχόμενο.

Την ποιητική συλλογή μπορεί κανείς να την ξεφυλλίσει εδώ και να την προμηθευτεί εδώ από τις εκδόσεις Οσελότος, καθώς και από όλα τα βιβλιοπωλεία (κανονικά και ηλεκτρονικά), μετά από παραγγελία.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Βασίλης Ζούμπος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1978 και μεγάλωσε στη Λαμία. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός, Πολιτική Οικονομία και Παιδαγωγικά στην Αγγλία, όπου έζησε συνολικά για 9 χρόνια. Έχει εργαστεί ως Πολιτικός Μηχανικός και ως Εκπαιδευτικός στην Ελλάδα και την Αγγλία. Είναι ενεργός πολιτικά στον χώρο της αριστεράς από τις αρχές τις δεκαετίας του ‘90 μέχρι και σήμερα, ενώ διετέλεσε περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας την περίοδο 2014 - 2017.

Οι κυριότερες λογοτεχνικές του επιρροές είναι ο Καρυωτάκης, ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Λειβαδίτης, ο Καββαδίας, ο Ντοστογιέφσκι, ο Καζαντζάκης, ο Λουντέμης, ο Μαρξ, ο Νίτσε, o Σοπενχάουερ, ο Σαρτρ, ο Μπουκόφσκι, ο Ντύλαν και ο Λ. Κόεν.

Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά ποίησης. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, στον ιστότοπο Παντιέρα και σε άλλους διαδικτυακούς χώρους πολιτικής ανάλυσης.

Στον ελεύθερό του χρόνο διαβάζει κείμενα πολιτικής και οικονομικής ανάλυσης, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ακούει πολλή μουσική και μελοποιεί τα ποιήματά του σε ροκ τραγούδια.    

Στοιχεία Επικοινωνίας:

E-mail: vzoumpos@hotmail.com
Facebook: Vasilis Zoumpos 

Blog: vasiliszoumpos.blogspot.gr

Μεγαλώνουμε

Από την ποιητική συλλογή "Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων"
από τις Εκδόσεις Οσελότος, 2017 και την ενότητα "Ύπαρξη"

Μεγαλώνουμε             στους παιδικούς μου φίλους

                                              στα παιδιά όλου του κόσμου

Μεγαλώνουμε

μα πεισματικά παραμένουμε

μικρά παιδιά,

φοβισμένα πέρα από κάθε φαντασία

για τις συνέπειες των πράξεών μας,

γεμάτα ανασφάλειες και άγνοια∙

Μας αρκεί να είμαστε απασχολημένοι

με παιχνίδια που μας κάνουν να αισθανόμαστε σημαντικοί,

με ιστοριούλες για κόσμους παράλληλους

όπου όλα είναι καλώς καμωμένα

και η δικαιοσύνη είναι πανταχού παρούσα∙

Ψάχνουμε για οτιδήποτε είναι ικανό

να μας κάνει να ξεχάσουμε

τις θλιβερές υπαρξιακές αλήθειες

που όλοι γνωρίζουμε, 

μα ποτέ δεν μουρμουράμε∙

Πάνω από όλα δεν μολογάμε

του Σοφοκλή την τρεμάμενη βεβαιότητα, 

πως θα ‘ταν καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί καθόλου

αντί να υποκρινόμαστε πως είμαστε ζωντανοί

για πενήντα και πλέον χρόνια

ενώ είμαστε ήδη όλοι νεκροί,

βάναυσα δολοφονημένοι

στα πρώτα χρόνια της ζωής μας,

υπέροχα παιδάκια, αφράτα,

γεμάτα πηγαία χαρά και χαμόγελο·

Όλη η ζωντάνια,

όλη η ζωτικότητά μας

συντετριμμένες από εκπαιδευτικά συστήματα,

συντετριμμένες από πατριαρχίες και μητριαρχίες,

από γεροντολαγνεία και συντήρηση,

συντετριμμένες από συνειδητές στρεβλώσεις

κι αμέτρητα επιτηδευμένα ψέματα,

συντετριμμένες από γονείς – θεούς

που με ζήλο αναπαράγουν το δικό τους φόνο

επάνω στην επόμενη γενιά∙

παιδιά,

τα ευκολότερα θύματα στην ιστορία,

τα πιο αβοήθητα θύματα,

ήδη νεκροί,

μα μεγαλώνουμε ακόμα.

Απόψε

Φωτογραφία: Μάιος 1968, Παρίσι, Διαδήλωση

Από την ποιητική συλλογή "Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων"
Εκδόσεις Οσελότος, 2017 και την ενότητα "Η Απόπειρα".

             Απόψε           

Σ’ απάντησα σε έρημη πλατεία

έψαχνες να ‘βρεις μυριοαιτίες τρομερές

κι αμήχανα κοιτούσες τους ανθρώπους

κι ονειρευόσουν συμφωνίες γιατρευτικές.

Σε είδα απόψε αγκαλιά με τον Μορφέα

πανέμορφη από την ανθρωπιά

με μια ματιά γεμάτη καλοσύνη

με κίνηση από μέρη αλλοτινά.

Μες στο ταξίδι μου σου είπα για δυο φίλους

που φύγανε απ’ ανυπόφορη ντροπή

και κλάψαμε μαζί για το χαμό τους

αγκαλιασμένοι μες του χρόνου τη ρωγμή.

Φαντάζομαι παράμυθο η ζωή μας

αν έδινε να ήμαστε ζευγάρι αληθινό

σε άλλες σίγουρα εποχές, σίγουρα σ’ άλλους κόσμους

με πιο μικρές τις ενοχές, τη δειλία, το φονικό.

Μα βουίζει το είναι συνεχώς από μια σκέψη

«απύθμενη η ματαιότητα ετούτης της ζωής»

ποια ελπίδα σ’ έσυρε ξανά σ’ αδιέξοδη αυταπάτη

ποια λέξη σάπισε εντός, δασκάλεψε φυγή;

Το ανάστημα

(Πίνακας: Κωνσταντίνος Βολανάκης: Ψαρόβαρκα σε ταραγμένα νερά)

(το ποίημα είναι από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού" από τις εκδόσεις Ηριδανός, 2012)

                        Το ανάστημα

Τόσες πορείες μοναχικές ανέλπιδες σπασμένες

θα ‘ρθει ώρα να σμίξουνε να βάλουνε φωτιά

μαζί να προσπεράσουνε φόνους, οργή και τέλμα

ορίζοντες ανθρωπινούς να φέρουνε κοντά

Και όλα όσα θ’ απαντούν καταμεσής στο δρόμο

σε τάξιδα, σε προσμονές για θαλασσοστεριές

προίκα γι’ αυτούς να ‘ναι τρανή, στη διαδρομή ας ξεχάσουν

μικρό τον πρότερο εαυτό που τρέμει στα ρηχά

Τις Κίρκες που πολύ καιρό τις πλάτες τους βαραίνουν

τους Ποσειδώνες άγριους, που έλεος δεν φρονούν

μαζί να βρούνε δύναμη, τρόπους να τους χλευάσουν

παρ’ όλες τις απώλειες, τη πίκρα, τη φωτιά

Του εχθρού τους το ανάστημα θάρρος να βρουν να πάρουν

μικρός αυτός, μικροί κι αυτοί πορεία φαιδρή κρατούν

μα αν ο εχθρός τους ειν’ τρανός πελώριο σπέρνει τρόμο

πελώριοι θένε να γενούν για πείσμα του καιρού

Και τούτο το αμείλικτο της ιστορίας το βάρος

με πείσμα να σηκώσουνε στις πλάτες τους δεινό

υπέρβαση να κάνουνε τον κόσμο για ν’ αλλάξουν

σε άνιση προσπάθεια με θράσος περισσό

Της ιστορίας αμέτρητα τ’ ακούνητα κατάρτια

που σπάσαν με αξιοπρέπειας λάβαρα και λυγμούς

και αν εδακρύσανε μπροστά στου πέλαου το μένος

τι άλλο από τις θύελλες τους έφτιαξαν αυτό που ‘ναι;

Βίντεο από την παρουσίαση της 1ης ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 2013

Bίντεο από την παρουσίαση της 1ης ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 2013 στον πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ.

22 Ιουνίου - Συμμετοχή στη βραδιά ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΝ SHOCK! στη Λαμία

      Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 22 Ιουνίου 2013 στο Μπαρ ROOTS στη Λαμία μια βραδιά παρουσίασης της δουλειάς λαμιωτών καλλιτεχνών με τους συμμετέχοντες να παρουσιάζουν θέατρο, μουσική, ποίηση, φωτογραφία και stand-up comedy. 

      Συμμετείχε και ο Βασίλης Ζούμπος, όπου με τη βοήθεια της Ντίνας Νικολάκη απήγγειλε 5 ποιήματά του και τραγούδησε 4 μελοποιημένα από τον ίδιο, επίσης δικά του ποιήματά.

Η αφίσα της βραδιάς

Τραγουδώντας...

Απαγγέλοντας...

Το πρόγραμμα της απαγγελίας των ποιημάτων και των τραγουδιών ήταν:

Η μεταμόρφωση (ποίημα, ανέκδοτο)                                                   

Όταν δεν θα υπάρχουμε (τραγούδι - μελοποιημένο ποίημα από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού", Εκδόσεις Ηριδανός, 2012)           

Μιμούμαστε (ποίημα, ανέκδοτο)                                                       

Συντρίμμια αιώνια (τραγούδι - μελοποιημένο ποίημα από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού", Εκδόσεις Ηριδανός, 2012)            

Σημαίνοντας θάνατο (ποίημα από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού", Εκδόσεις Ηριδανός, 2012)            

Του νέο-γραικού (τραγούδι - μελοποιημένο ποίημα από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού", Εκδόσεις Ηριδανός,2012)                

Δεν γνωρίζουμε (ποίημα, ανέκδοτο)                                                    

Σαν Μπελογιάννης (τραγούδι - μελοποιημένο ποίημα από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού", Εκδόσεις Ηριδανός, 2012)            

Καλή μας τύχη  (ποίημα, ανέκδοτο)                                                    

Μαλαματένια λόγια (Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος)     

Καθώς περνάει ο καιρός

                   

                            Salvador Dali - The persistence of memory, 1931

                       

                      Καθώς περνάει ο καιρός

                                                                    Στον Γιώργο Κ.

Καθώς περνάει ο καιρός ξεχνάμε υποσχέσεις

αυτές που δώσαμε

στον εαυτό μας και στους άλλους

γιατί είναι βολικό, γιατί ‘ν’ πιο εύκολο, γιατί μας αλαφραίνει∙

και χτίζουμε γύρω μας μια σιγουριά επίπλαστη

ότι τάχα είμαστε ασφαλείς

ότι είμαστε σπουδαίοι

ότι αυτά που κάνουμε εξαιρετική έχουν σημασία

ότι είμαστε νέοι, ισχυροί, σημαντικοί για τους γύρω μας

και για τον ρου της ιστορίας∙

και κρυφά παραδεχόμαστε

στην άκρη του μυαλού μας

πόση αγαλλίαση μας φέρνει

να βλέπουμε τον χρόνο να κυλάει

έτσι ανήκεστα, φαιδρά∙

και λέμε, κερδίσαμε άλλη μια μέρα, άλλη μια μέρα έφυγε

που τουλάχιστον τα πράγματα

δεν έγιναν χειρότερα για μας.

Άλλη μια μέρα που ξύπνησα έτοιμος

ν’ αναμετρηθώ με τους φόβους μου

αλλά μου ‘φύγε η όρεξη γύρω στις έντεκα το πρωί∙

και διαρκώς βουλιάζουμε στην άγονη πλήξη μας

νωθροί, χορτασμένοι από αυθυποβολή

κι ατόφιο τρόμο

και τι ωραία, λέμε, που είναι η ζωή!

τα παιδιά μεγαλώνουν

ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα

οι ρυτίδες μας κάνουν πιο όμορφους

οι δυσκολίες πιο δυνατούς

κι όλα αύριο θα είναι καλύτερα θα δεις

όλα αύριο θα είναι καλύτερα∙

πόσα θλιβερά ψέματα αλήθεια αντέχει

πόσα θλιβερά ψέματα αλήθεια

έχει ανάγκη

η ράχη του ανθρώπου.

Το ανέκδοτο αυτό ποίημα δημοσιεύθηκε στο κυπριακό ηλεκτρονικό περιοδικό SkalaTimes της Λάρνακας στις 26 Ιουνίου 2013 και το 2012 στην προσωπική ιστοσελίδα του συγγραφέα Βαγγέλη Ευαγγελίου.

Skala Times

http://www.skalatimes.com/2013/06/26/be-my-guest-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%82/

Βαγγέλης Ευαγγελίου

http://vaeva.gr/archives/3732

  

Καλη μας τύχη

              Η φωτογραφία είναι από το www.mao.gr

                                               Καλή μας τύχη    

                                     Δεν ξέρω τι με κρατάει,

                                     βλέπω τα παιδιά ανέμελα να παίζουν

                                     με μια μπάλα, καβάλα σ’ ένα ποδήλατο

                                     και πρέπει να κάνω προσπάθεια

                                     να κρατηθώ

                                     να μην τρέξω να τους πω την πικρή αλήθεια

                                     της ενηλικίωσης

                                     της απόρριψης των προσδοκιών και των ονείρων,

                                     τον τοίχο πάνω στον οποίο σύντομα

                                     θα σπάσουν με βία τα μούτρα τους.

                                     Χρόνια μετά το θάνατο

                                     εκείνων που κάτι είχαν να πουν,

                                     προσπαθούμε με θλιβερή αγωνία

                                     να διατυπώσουμε

                                     αυτά που έχουν ήδη λεχθεί

                                     εδώ και αιώνες·

                                     πιο τυφλοί κι απ’ τους τυφλούς

                                     πιο κουφοί κι απ’ τους κουφούς

                                     πιο αυτιστικοί απ’ τους αυτιστικούς

                                     πιο σάπιοι κι απ’ τους πεθαμένους

                                     διατηρούμε με φτιασιδωμένες ρητορείες

                                     την αυταπάτη

                                     πως η επιδίωξή μας

                                     η πολιτική μας επιδίωξη

                                     είναι τόσο τέλεια

                                     τόσο μηχανιστικά αυτόματη

                                     που δεν θα χρειάζεται

                                     την καλλιέργεια των ανθρώπων

                                     δεν θα χρειάζεται την ευγένεια

                                     δεν θα χρειάζεται την αγάπη

                                     ούτε την ατομική αξιοπρέπεια,

                                     για να λειτουργήσει·

                                     γι’ αυτό σύντροφε δεν υπάρχει ελπίδα

                                     για το όραμα που περίτεχνα

                                     με αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια περιγράφεις·

                                     δεν υπάρχει ελπίδα,

                                     τουλάχιστον όχι ακόμα·

                                     μέχρι να βάλεις βαθιά μέσα σου

                                     πως δεν μπορείς να φέρεις

                                     δεν μπορείς να οικοδομήσεις

                                     έναν καινούργιο κόσμο

                                     αν αναβάλεις την εφαρμογή του

                                     αν αναβάλεις την ύπαρξή του

                                     στο εδώ και τώρα

                                     στον δικό σου, σίγουρα ασήμαντο,

                                     μα και τόσο σημαντικό, μικρόκοσμο·

                                     καλή σου τύχη σύντροφε,

                                     καλή μας τύχη,

                                     στο διάβα του κακοτράχαλου δρόμου

                                     της ενηλικίωσης,

                                     της ενηλικίωσης των ευγενών μας οραμάτων·

                                     «βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας».

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου "Η ερημιά του αληθινού" το Σάββατο 25 Μαΐου στην Αθήνα στον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου "Η ερημιά του αληθινού" στην Αθήνα στον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ, το Σάββατο 25 Μαΐου, με τη διοργάνωση του Πολιτιστικού Τμήματος του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής.

Ευχαριστούμε όλους τους φίλους/ες και τους συντρόφους/φισσες που παρευρέθηκαν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη στον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ το βράδυ του Σαββάτου 25 Μαΐου, στην Αθήνα, στα Πατήσια. 

Ευχαριστούμε όλους του συντελεστές της παρουσίασης: το Πολιτιστικό Τμήμα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τη διοργάνωση, τον Πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ και τον Γιάννη Σταματίου για τη φιλοξενία, τον Γιάννη Σταυρίδη για τη βοήθεια, τον Κώστα Κότσιαλο που είχε την ιδέα της εκδήλωσης, και βέβαια την Αριάδνη Αλαβάνου που προλόγισε για 2η φορά το βιβλίο, τη γλυκύτατη Παναγιώτα Αρματά που απήγγειλε και τον Αντώνη Παρίνι που τραγούδησε και μας έπαιξε κιθάρα. 

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους! 

Ο Αντώνης Παρίνις, η Παναγιώτα Αρματά και ο Βασίλης Ζούμπος

Η Ελένη Δημοπούλου, η Αριάδνη Αλαβάνου και ο Βασίλης Ζούμπος

Άποψη της αίθουσας του ΕΚΣΤΑΝ με την Αριάδνη Αλαβάνου και τον Βασίλη Ζούμπο

                 Άποψη της αίθουσας του ΕΚΣΤΑΝ κατά τη διάρκεια της παρουσίασης

Ο Αντώνης Παρίνις, η Παναγιώτα Αρματά και ο Βασίλης Ζούμπος

Η Παναγιώτα Αρματά απαγγέλει ποιήματα της συλλογής

Παρακάτω το άρθρο που έγραψε η Τασία Σταματοπούλου στην ιστοσελίδα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την εκδήλωσή μας. Την ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία της στην εκδήλωση και τα καλά της λόγια.

http://tometopo.gr/home/2011-11-30-10-46-02/1430-2013-05-26-10-21-55.html

Η ερημιά του αληθινού

Η νεότητα , ο χρόνος  και τα ''απελπισμένα ''venceremos'' της Τασίας Σταματοπούλου [Η  παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου ,΄΄Η ερημιά του αληθινού'']* Πατήσια, Σαββατόβραδο, άνοιξη, και μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα  ενας νέος   εκτίθεται στο κοινό  μέσα απο την ποίησή του , εκθέτοντας  ανησυχίες,  προβληματισμούς , την αγωνία της γενιάς του ,σε μια αξεδιάλυτη ενότητα με τη δική του ματιά στον κόσμο. Μέσα απο ενα λόγο άλλοτε βουβά απελπισμένο και άλλοτε σκληρό  για τις ουτοπίες που ακουμπάνε ομως σε σκληρές αλήθειες : ''Mυρίζει ουτοπία/ σ' αίμα και άσπρα χημικά ο δρόμος βουτηγμένος''. ''Μυρίζει ουτοπία 'κείνος που δεν γονάτισε απ΄ασήκωτες συνήθειες''. Ο Βασίλης Ζούμπος με την πρώτη του ποιητική συλλογή , στα 34 του χρόνια, συμπυκνώνει σε τρείς ενότητες [η  ύπαρξη, η απόπειρα, ο δήμος], το στίγμα του στο χώρο της ποίησης : Μιά σύμπλεξη υπαρξιακών αναζητήσεων, αίσθηση ματαιότητας για τον κόσμο τούτο,  έντονο και βαθύ νιάξιμο για τους αδύνατους, για τον  κόσμο μας που ακυρώνει το όραμα, τη  χαρά της νιότης, για τα βάσανα των ανθρώπων. Κυρίαρχο  είναι το υπαρξιακό  στοιχείο και μια αίσθηση μελαγχολίας,σχεδόν και στις  τρείς ενότητες της συλλογής. Στην πρώτη ομως ενότητα η αίσθηση μελαγχολίας και ματαιότητας  αναδύεται καταλυτικά : ''''To 'πανε αμέτρητες φορές οι ποιητές καθάρια/μόνος στους ξένους δυστυχώς και μές τους φίλους μόνος/μόνος διαβαίνεις τις ξεριές και τις θάλασσες μόνος''.Και ''Ζούμε ανθρώπινες ζωές βουβής απελπισίας''.  Στη δεύτερη ενότητα ,χωρίς να αποχωρίζεται τον πυρήνα της ποίησής του, δλδ την υπαρξιακή αγωνία, την μελαγχολική ενατένιση των πραγμάτων, αγγίζει περισσότερο την αληθινή, βιωματική [ενδεχομένως ] ζωή : ''Tα λόγια που φοβήθηκες/γυμνη πως  θα σ΄αφήσουν /ψιθυριστά να μου τα πείς σφιχτά να σε κρατήσω''. Και ''Το ζευγαράκι τούτο εδώ/σφιχτά αγκαλιασμένο/τον έρωτά του χαίρεται/ βουβό συλλογισμένο. Η τρίτη ενότητα αρχίζει με μια ρήση του Γκαίτε: ''Oπως και να ΄ναι / λιγο μην το θεωρήσεις / την εποχή σου με θάρρος να τη ζήσεις''. Στην τρίτη ενότητα ο ποιητής ''ξανοίγεται'', ξεφεύγει απο τους κύκλους της εσωτερικής αναζήτησης  αρχίζει ουσιαστικά να ''πλέει'' μέσα στους ανεμοστρόβιλους και τις καταιγίδες που ζεί η γενιά του και όχι μόνο αυτή.Αναδεικνύει τη βουβή οργή, την ανάγκη να διεκδικήσει οσα η νεότητά του , οι νέοι ,δικαιούνται σε αυτή τη ζωή. Στηλιτεύει την αδιαφορία, την απάθεια, ανεβάζει τον πήχυ , για ζωή και όχι επιβίωση. ''Οι νέοι αυτοί που έχουνε/ βαρύ φορτίο στους ώμους/ που έχουν οργή στη μουσική/ και δίκαιους ψάχνουν τρόπους''.Και ''θα φωνάξω δυνατά για τη ζωή μου/πόσο θα θέλει η κραυγή νμου να ακουστεί;΄/της ανθρωπιάς σφιχτά λαμπάδα θα κρατήσω / μέχρι το ίδιο μου το χέρι να καεί''. Ο χρόνος που όλα τα αλέθει, η εσωτερική μοναξιά , τα αδιέξοδα, τα καταχωνιασμένα όνειρα, η καταδίκη των νέων ανθρώπων να μην μπορούν να ζήσουν, να φανταστούν το μέλλον τους, είναι το υλικό που ο Βασίλης Ζούμπος έχει τα χέρια του, ''φύσει και θέσει'' και αυτό το υλικό  ''πλάθει'' τα ποιήματά του. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του και θα τον διανύσει και θα κερδίσει τη θέση του σε αυτό που διάλεξε. ----------------------------------------------------- *Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Ζούμπου με τίτλο ''Η ερημιά του αληθινού'' έγινε  στις 25 Μαίου , στον πολυχώρο  ΕΚΣΤΑΝ, στα Πατήσια , την οποία οργάνωσε το Πολιτιστικό Τμήμα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής  . Το βιβλίο προλόγισε  η Αριάδνη Αλαβάνου, ποιήματα απήγγειλε η  Παναγιώτα Αρματά . Επαιξε κιθάρα και τραγούδησε ο Αντώνης Παρίνις. Η συλλογή κυκλοφόρησε το 2012 απο τις εκδόσεις Ηριδανός.