Το ανάστημα

(Πίνακας: Κωνσταντίνος Βολανάκης: Ψαρόβαρκα σε ταραγμένα νερά)

(το ποίημα είναι από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού" από τις εκδόσεις Ηριδανός, 2012)

                        Το ανάστημα

Τόσες πορείες μοναχικές ανέλπιδες σπασμένες

θα ‘ρθει ώρα να σμίξουνε να βάλουνε φωτιά

μαζί να προσπεράσουνε φόνους, οργή και τέλμα

ορίζοντες ανθρωπινούς να φέρουνε κοντά

Και όλα όσα θ’ απαντούν καταμεσής στο δρόμο

σε τάξιδα, σε προσμονές για θαλασσοστεριές

προίκα γι’ αυτούς να ‘ναι τρανή, στη διαδρομή ας ξεχάσουν

μικρό τον πρότερο εαυτό που τρέμει στα ρηχά

Τις Κίρκες που πολύ καιρό τις πλάτες τους βαραίνουν

τους Ποσειδώνες άγριους, που έλεος δεν φρονούν

μαζί να βρούνε δύναμη, τρόπους να τους χλευάσουν

παρ’ όλες τις απώλειες, τη πίκρα, τη φωτιά

Του εχθρού τους το ανάστημα θάρρος να βρουν να πάρουν

μικρός αυτός, μικροί κι αυτοί πορεία φαιδρή κρατούν

μα αν ο εχθρός τους ειν’ τρανός πελώριο σπέρνει τρόμο

πελώριοι θένε να γενούν για πείσμα του καιρού

Και τούτο το αμείλικτο της ιστορίας το βάρος

με πείσμα να σηκώσουνε στις πλάτες τους δεινό

υπέρβαση να κάνουνε τον κόσμο για ν’ αλλάξουν

σε άνιση προσπάθεια με θράσος περισσό

Της ιστορίας αμέτρητα τ’ ακούνητα κατάρτια

που σπάσαν με αξιοπρέπειας λάβαρα και λυγμούς

και αν εδακρύσανε μπροστά στου πέλαου το μένος

τι άλλο από τις θύελλες τους έφτιαξαν αυτό που ‘ναι;