Η φωτογραφία είναι από το www.mao.gr
Καλή μας τύχη
Δεν
ξέρω τι με κρατάει,
βλέπω
τα παιδιά ανέμελα να παίζουν
με
μια μπάλα, καβάλα σ’ ένα ποδήλατο
και
πρέπει να κάνω προσπάθεια
να
κρατηθώ
να
μην τρέξω να τους πω την πικρή αλήθεια
της
ενηλικίωσης
της
απόρριψης των προσδοκιών και των ονείρων,
τον
τοίχο πάνω στον οποίο σύντομα
θα
σπάσουν με βία τα μούτρα τους.
Χρόνια
μετά το θάνατο
εκείνων
που κάτι είχαν να πουν,
προσπαθούμε
με θλιβερή αγωνία
να
διατυπώσουμε
αυτά
που έχουν ήδη λεχθεί
εδώ
και αιώνες·
πιο
τυφλοί κι απ’ τους τυφλούς
πιο
κουφοί κι απ’ τους κουφούς
πιο
αυτιστικοί απ’ τους αυτιστικούς
πιο
σάπιοι κι απ’ τους πεθαμένους
διατηρούμε
με φτιασιδωμένες ρητορείες
την
αυταπάτη
πως
η επιδίωξή μας
η
πολιτική μας επιδίωξη
είναι
τόσο τέλεια
τόσο
μηχανιστικά αυτόματη
που
δεν θα χρειάζεται
την
καλλιέργεια των ανθρώπων
δεν
θα χρειάζεται την ευγένεια
δεν
θα χρειάζεται την αγάπη
ούτε
την ατομική αξιοπρέπεια,
για
να λειτουργήσει·
γι’
αυτό σύντροφε δεν υπάρχει ελπίδα
για
το όραμα που περίτεχνα
με
αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια περιγράφεις·
δεν
υπάρχει ελπίδα,
τουλάχιστον
όχι ακόμα·
μέχρι
να βάλεις βαθιά μέσα σου
πως
δεν μπορείς να φέρεις
δεν
μπορείς να οικοδομήσεις
έναν
καινούργιο κόσμο
αν
αναβάλεις την εφαρμογή του
αν
αναβάλεις την ύπαρξή του
στο
εδώ και τώρα
στον
δικό σου, σίγουρα ασήμαντο,
μα
και τόσο σημαντικό, μικρόκοσμο·
καλή
σου τύχη σύντροφε,
καλή
μας τύχη,
στο
διάβα του κακοτράχαλου δρόμου
της
ενηλικίωσης,
της
ενηλικίωσης των ευγενών μας οραμάτων·
«βοήθα
καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας».
