Διαπίστωση

Από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού" 
του Βασίλη Ζούμπου (Εκδόσεις Ηριδανός, 2012).

                                 Διαπίστωση        

                                                                          Στην Αλεξάνδρα Λ.

Ζούμε απάνθρωπες ζωές βουβής απελπισίας

αγάπη αγνώστους θλιβερούς αποκαλούμε αγάπη

και υποκρινόμαστε καλά πως δήθεν κοινωνούμε

λίγη από την φροντίδα τους και λίγο από το χάδι.

Το ‘πανε αμέτρητες φορές οι ποιητές καθάρια,

αυτοί που όλο ξεθάβουνε τρομακτικές αλήθειες,

αυτές που καταχώνιασαν οι άνθρωποι φοβισμένοι·

μόνος στους ξένους δυστυχώς, και μες στους φίλους μόνος

μόνος διαβαίνεις τις ξεριές, μόνος και τις θαλάσσες

σε Καλοκαίρια αβάσταχτα, σε υπέροχους Χειμώνες

μόνος σαπίζεις μες στη γη, μόνος και από πάνω

ίδια σαν να κοιμήθηκες στην άδεια σου την κλίνη

και σε φυγάδευσε μαθές απ’ τα όνειρά σου ο ξύπνιος

απ’ όλες τις παράλειψες, τις ερινύες, τις θλίψες

κι έχασες πια τον μετρημό, και μετρημό δεν έχεις

πόσες φορές ετοίμασες τα ναύλα του βαρκάρη

μα εκείνος σε εχλεύασε και μ’ ειρωνεία γεμάτος

«μόνος θα είσαι» απάντησε «και την στερνή την ώρα»

«μόνος θα δένεις το σκοινί γύρω από τον λαιμό σου»,

«μόνες αντίκρυ θα θωρούν οι σκιές την κάμαρά σου»