Από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού"
που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ
Σίσυφοι καθημερνοί
Σα
γκρίζα σύννεφα θολά ένα δειλινό του Οκτώβρη
από
του χρόνου τη ματιά γοργά περνούν σκυφτοί
χρόνια
νομίζουν έχουνε ατέλειωτα μπροστά τους
μα
ειν’ σύντομη η διαδρομή σαν όμορφη στιγμή
Οι
μύριες ιστορίες τους τα χίλια βάσανά τους
αιώνια
επανάληψη, ματαιόπονη σπονδή
χίλιες
δε θα τους έφταναν νυχτιές να ορμηνέψουν
τούτο
τον παραλογισμό που θρέφει τη ζωή
Μέσα
σε άγνοια δύσθυμη, σ’ άπειρη απελπισία
προσμένουνε
άνθη, καρπούς σε άνυδρη εποχή
και
ξεκινούν καλοκαιριά γυρεύοντας τα πάντα
σε
σπουδαία, δήθεν μοναδική θαλάσσια εκδρομή
Μα
καθώς έρχεται ο χιονιάς κι οι αλήθειες τους τρομάζουν
ανήμποροι
ανοίγουνε και κλείνουν τα πανιά
κι
όπως φυσάει ο άνεμος και δέρνει τα σκαριά τους
ξεχνούνε
πόθους, πεθυμιές, θεέ μου “ignorance
is bliss”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου