Συντρίμμια αιώνια

Οδοφράγματα στο Παρίσι στη Γαλλική Επανάσταση 1871

 Από την ποιητική συλλογή "Η ερημιά του αληθινού" 

που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ

   Συντρίμμια αιώνια

Παντού υπάρχει η βροχή

ο φόβος, η ανασφάλεια

μα όποιος απάγκιο καρτερεί

χάνει την ομορφάδα

Μακάρι να ‘χαμε φτιαχτεί

με πελώριες πανοπλίες

βράχοι να ήμασταν σκληροί

με πέτρινες καρδίες

Του φίλου το αγκάλιασμα

του κοριτσιού το χάδι

να μην μας άγγιζε μαθές

στα πριν από τον Άδη

Ή να ‘μασταν λιοντάρια θες

μ’ αγριεμένα μάτια

γοργά, περήφανα, άτρωτα

και μ’ αφοβιά γεμάτα

Όμως δεν ήμαστε αετοί

μηδέ γύπες και όρνια

κάτι σαράβαλες καρδιές

κάτι συντρίμμια αιώνια

Ευτυχώς σε λίγα χρόνια εμείς

θα ήμαστε όλοι ίσοι

κανείς πια δεν θα μας θρηνεί,

χυδαία η λήθη λύση!